Michelle Dunn Photography, Alison Shirley, dancer, choreographer, Ballarat dancer, Ballarat Pilates instructor
Σώματα Βιβλία Ανοιχτά – Κωνσταντίνος Χατζηπαπαθεοδωρίδης
Μέσα ξυπνάει, σαν από ύπνο ελαφρύ, εύκαιρο
Κάλεσμα είναι φύσης ή εγώ το βάφτισα έτσι βολικά;
Φόβος το λουστράρει, μα
Μα ρίζωμα έχει λαχτάρα
Φεγγάρια πλαστικά, άχρηστα, ετερόφωτα
Του ήλιου την πύρινη καρδιά ζηλεύουν
Που δίνουν στη νύχτα μέρας όψη
Μάταια
Γιατί η μέρα κερδίζει ματιά σμαραγδένια σαν της ρίξεις
Η νύχτα έμεινε για μένα
Να θωπεύω σκιές
Ξαγρυπνώντας σε τοίχους φαντάσματα, σπίτια άγνωστα, χέρια αδιάφορα
Είναι ήσυχα εδώ, με θόρυβο προσμονής βίαιης απαλότητας
Κι οι καταιγίδες μακρινές, γλυκά μπουρίνια μόνο
Κι οι αστραπές τους; Πλαστικές κι αυτές
Σαν έρθεις με το αύριο, ξύπνα με
Όχι τρυφερά
Ξύπνα τη σάρκα με πάθος απρόσεκτο, τραυματικό, αρχέγονο
Και χείλη αιμοβόρα
Κορμί καυτό από λάβα και δάκρυα σμιλευμένο
Τέφρα να γίνει φοίνικα
Δεν ξέρω «Τι εστί έρως;» να σου πω
Αυτή η ανύψωση ψυχής εμένα μου διαφεύγει
Και τις πεταλούδες μου σε κουκούλι τυλιγμένες θα τις βρεις, κρεμμασμένες σε ιστό
Δεν ξέρω μήτε να πετάω, μήτε χέρια να κρατώ
Ξέρω όμως να πέφτω σε πτώσεις πρωτόπλαστες
Με μάτια δεμένα στο κενό να περπατώ μπορώ
Έμαθα με δέρμα να αγγίζω τον κόσμο
Σώματα βιβλία ανοιχτά
Με φίλη την άβυσσο, τις ίριδες τι να τις κάνεις;
Γι’ αυτό νομίζω σε ζητώ
Να γεφτώ φως άπλετο, να βγω απ’τη ροπή μου
Μα να μη μείνω εκεί
Ξύπνα με και πλάγιασε μετά δίπλα μου
Κρασί πιες και σου ‘χω και τσιγάρο νοσηρό
Φιλί καλπάζοντα καρκίνου
Κι αγγίγματα σπαθιά
Γιατί εκεί θα βρεις ουσία
Η ζωή στο θάνατο ανασταίνεται
Κοιτά τον εαυτό της κατάματα, μα δεν τον βλέπει
Τον νιώθει μόνο σε ύψιστη τελετουργία
Κοίτα με κι εσύ κατάματα κι επανάλαβε μετά από μένα:
«Δεν πρέπει»
Minds of Art 